Chiang Mai and the Hot Springs

Na lekker geslapen te hebben bij Kamala’s zijn we naar de tegenover gelegen bank gegaan om een betaling te voldoen voor een trekking in Nationaal Park Khao Sok welke wij samen met Stef gaan doen. Bij de bank aan gekomen bleek dat dit filliaal gesloten was. Wij hadden van te voren wel gekeken naar de openingstijden van de banken hier in Chiang Mai, maar deze pagina’s waren op de website alleen in het Thais geschreven. Wel hadden we kunnen ontdekken dat er veel filialen in Chiang Mai gewoon geopend waren op zaterdag. Bij het naast gelegen wisselkantoor werd ons verteld dat de dichtstbijzijnde bank die geopend was erg ver weg was. Hoewel ons werd aangeraden om een tuk tuk of songtheaw te nemen waren we eigenwijs en hebben we besloten te voet naar de andere kant van de stad te lopen. Aangekomen bij het andere filiaal konden we dan toch de betaling doen.
Na de juiste gegevens doorgegeven te hebben moesten we het geld cash overhandigen. Doordat het om een best een best groot bedrag ging moesten wij eerst pinnen, om vervolgens datzelfde geld weer binnen in te leveren. Het was voor ons een beetje omslachtig, maar op het zelfde moment werden er aan de andere balies soortgelijke transacties gedaan. Dus het lijkt erop dat dat hier de handigste manier van geld overboeken is.
En uiteindelijk sta je dan weer buiten, met een klein betalingsbewijsje. We zeiden nog tegen elkaar, als dat maar goed gaat. Vanuit hier hebben we een taxi geregeld die ons naar de Waroto Market heeft gebracht. Bij het songtheaw ‘station’ aangekomen zijn we opzoek gegaan naar de songtheaw die ons naar de San Kampheang Hot Springs kon brengen. Wij dachten dat we de witte songtheaw moesten hebben, maar navraag leverde ons op dat we beter de gele songtheaw konden nemen die ons gelijk naar de Hot Springs zou leiden. Toen de songtheaw vol zat begonnen we met onze tour naar de Hot Springs. Naarmate de rit vorderde had de lokale bevolking een voor een hun bestemming bereikt waardoor de songtheaw steeds leger werd. Uiteindelijk waren wij de enige passagiers die achterin de songtheaw zaten. Via kleine dorpjes en straten met een steeds slechter wordende wegdek kwamen we langs rijstvelden en kleine tempels. Uiteindelijk arriveerden we bij de Hot Springs.

Het terrein was parkachtig aangelegd en al snel kwamen we bij drie grote kunstmatige geisers. Hoewel bij echte geisers het water zo af en toe omhoog spuit is er bij deze geisers sprake was van een constante straal. Het water is hier van nature 105 graden wat veel te warm is om in te baden echter kun je hier wel eieren in koken. Het is een erg leuk idee dat je in water dat uit de grond komt eieren kunt koken.
Iets verderop wordt het warme water gemengd met koud water zodat er een soort riviertje ontstaat waar je heerlijk in kan pootje baden. Er waren veel Thaise gezinnen die hier even de drukte van de stad waren ontvlucht. De lokale bevolking was niet alleen gekomen voor het lekkere warme water maar ook voor de mooie omgeving. Op rieten matjes genoten ze van de zelf gekookte eieren en velen kochten een grote bak ijs, dat wilden wij ook wel eens proberen. De bak gevuld met broodstukjes, gummies en gecrusht ijs werd overgoten door siroop en een soort vanillesaus. Wij hadden besloten om één bak te delen en dat was maar goed ook, twee bakken was echt veel te veel geweest. Erg verfrissend!
Voor we het wisten moesten we terug naar de parkeerplaats van het park omdat we anders de laatste songtheaw richting Chiang Mai zouden missen. Na een kleine wandeling door het mooi aangelegde parkje en langs de mineral therme hebben we bij de ingang gewacht op de ‘yellow cap’. Slingerend over de landweggetjes langs kleine dorpjes en rijstvelden kwamen we steeds dichter bij Chiang Mai.
Aangezien de avond al gevallen was leek het ons leuk om richting de zaterdag(avond)markt te lopen om daar in de buurt een leuk restaurantje te zoeken. Echter voor we het wisten stonden we al tussen de marktkraampjes en waren er geen restaurants meer te bekennen. We besloten om her en der wat lekkere hapjes te halen en deze al lopend over de markt op te eten. We zochten de wat drukkere stalletjes uit, we wilden liever even wachten dan dat we vlees aten dat al uren in de hitte lag.
De zaterdagmarkt was erg lang, 1,5 kilometer, om nog maar te zwijgen over de (kleine) zijstraten en pleintjes. Doordat wij graag alle kraampjes, voor zover mogelijk, wouden zien zijn we twee keer heen en weer over de markt gelopen. We wouden immers niet het gevoel hebben dat we iets misten. Uiteindelijk hebben we dan ook moe maar voldaan ons bed opgezocht.