Stef,Silke en Martop avontuur door Thailand

Nadat we heerlijk hadden geslapen in het Chiang Mai Thai House hadden we besloten de kamer te verlengen. Bij het inchecken was ons mede gedeeld dat we voor 18:00 uur moesten laten weten of we wilden verlengen, omdat het online reserverings systeem hier geen rekening mee hield. Aangezien we niet zeker wisten of we voor 18 uur terug in het guesthouse waren (en wel zeker wisten meer nachten te willen overnachten) besloten we die ochtend ons verblijf te verlengen. Echter gaf de man die ons te woord stond aan dat we dit vanavond vanaf 6 uur konden regelen. Mart vroeg door en we kregen steeds rare en vage antwoorden. Het kwam er uiteindelijk op neer dat we het verblijf niet konden verlengen.
Een beetje verbaasd en verward begonnen we aan onze dag. Als eerste stond de TAT (Toerism Authority of Thailand) op de planning. Onderweg hiernaartoe, wat ongeveer 20 minuten lopen was, speculeerden we over de beweegredenen van het guesthouse. Op een gegeven moment kwam Silke tot de vergezochte ingeving dat de Thaise dame die we de dag ervoor gesproken hadden, wel eens door ons guesthouse zou kunnen zijn ingehuurd. Ze wist namelijk veilloos op de kaart aan te wijzen waar het Chiang Mai Thai House gesitueerd is. Dat is best knap in een stad met 170.000 inwoners (in de stad zelf). Silke weet bijvoorbeeld in Amsterdam ook niet alle hotels exact aan te wijzen en dat terwijl haar topografische kennis redelijk goed is. Daarnaast merkte Mart op dat zij direct een pen bij de hand had (de meeste vrouwen hebben hun tas namelijk niet zo geordend, natuurlijk zijn er uitzonderingen). Tevens hebben we letterlijk tegen de Thaise dame gezegd dat we de bezienswaardigheden liever met het lokale vervoer wilden bezoeken in plaats van met een tour omdat dat ook een manier is om in contact te komen met het dagelijkse leven van de Thai. Natuurlijk is dit vergezocht, en hebben we geen concreet bewijs maar het is wel opvallend dat het personeel ineens minder vriendelijk was. We denken dus dat we het guesthouse zijn ‘uitgezet’ omdat we niet wilden deelnemen aan een tour.
Inmiddels waren we aangekomen bij de TAT. We hebben informatie gevraagd over het lokale vervoer (omdat we daar nog niet veel wijzer over waren geworden, steeds werden we naar een tour verwezen). Bij de TAT werd duidelijk dat elke kleur songtheaw in een bepaalde richting rijdt, uitzondering is er voor de rode, die rijdt overal naartoe maar hanteert niet altijd vaste prijzen. We hebben ook gevraagd wat in en rondom Chiang Mai leuk is om te doen. Helaas konden ze hierop nauwelijks een antwoord geven. Het viel ons ook op dat ze zelfs bij een toeristen centrum gebrekkig Engels spreken. Na een paar minuten stonden we met een citymap en wat flyers weer buiten. We zijn naar de Warorot Market gelopen, vanwaar een witte songteaw vertrok die ons naar de volgende bestemming zou brengen. Aangekomen bij de Warorot Market was het even lastig om onze bestemming uit te leggen. Hoewel wij dachten Bo Sang goed uit te spreken, begreep de chaufeur ons niet. Toen we het op de kaart aanwezen zij hij: “Oh, Bo Sang”. Wij hadden geen idee wat we dan zo anders uitspraken maar waarschijnlijk had het met de klemtoon te maken. Toen de songtheaw eenmaal vol zat vertrokken we. We zaten op een gegeven moment opgepropt met 19 personen exclusief de chauffeur in de songtheaw. Na een rit van zo’n 15 kilometer stopte de chauffeur en gaf hij aan dat wij uit mochten stappen. Daar stonden we dan, geen idee waar we naartoe moesten. We begonnen te lopen over een bazaar die compleet uitgestorven was. Bo Sang, beter bekend als umbrella village, maar wij zagen geen umbrella’s. We liepen winkel in en uit en volgden de bordjes naar een umbrella handicraft center. Helaas was dit center gesloten, een flinke tegenvaller omdat we Bo Sang voornamelijk wilden bezoeken vanwege de umbrella’s. We liepen weer terug naar de straat waar we uit de songteaw waren gestapt. Vlak voordat we de straat over wilden steken zagen we een groot umbrella making center liggen. We besloten naar binnen te gaan en kwamen in een winkel terecht waar ze van alles verkochten maar voornamelijk handgemaakte geschilderde umbrella’s. Op de binnenplaats van het umbrella center kon je je persoonlijke schildering laten maken. Niet alleen op umbrella’s, een vrouw sprak Silke aan dat ze haar t-shirt mooi kon laten beschilderen. Niet veel later werd Mart om zijn telefoon gevraagd. Ze maakten werkelijk kunstige en mooie schilderingen maar wij hadden niet de juiste kleding aan of telefoon mee. Voor ons bleef het dus bij kijken. Gelukkig hebben we nog wel het een en ander vastgelegd op camera, zodat jullie mee kunnen genieten van de prachtige schilderingen.
Nadat we heerlijk hadden rondgestruind door het centrum besloten we onze tocht per songtheaw te vervolgen naar San Kam Paeng, een plaatsje de bekend staat om de zijde. Het plaatsje bestond uit een hoofdweg met daaraan een aantal winkels en een lokaal marktje. Al lopend kwam er al vrij snel een einde aan het plaatsje. We wisten niet zo goed wat er zo bijzonder was en bij navraag bleek dat dit het echte centrum moest zijn. Het marktje was ten einde en ook de rest van het centrum was een beetje doods. We besloten terug te keren naar Chiang Mai daarvoor hoefden we alleen maar een songtheaw te scoren iets wat langer duurde dan verwacht, aangezien hier minder songtheaws rijden en de eerste gewoon doorreed (terwijl wij langs de weg stonden te zwaaien). Eindelijk was het raak en naar een goed halfuur waren we weer in Chiang Mai beland. Nu stond het zoeken van een nieuwe overnachtingplek op onze to do list. We hadden een aantal guesthouses opgezocht die ons aanspraken. We wilden deze guesthouses met eigen ogen zien om zo een indruk te krijgen. We besloten om te gaan guesthouse hoppen. Hier in Thailand is het heel normaal dat je de kamer vooraf bekijkt. Helaas waren de meeste guesthouses die wij op het oog hadden (voor langere periode) volgeboekt. Die avond hebben we zo’n 15 accommodaties bezocht. Onder het eten hebben we gediscussieerd over de accommodaties en heb we de keuze gemaakt voor Kamala’s. We zijn terug gegaan naar Kamala’s om te bevestigen dat we er graag wilden verblijven. Achteraf gezien erg jammer aangezien we op de terugweg naar het Chiang Mai Thai House (guesthouse waar we nog één nacht sliepen) een leuk hotel tegen kwamen. Hoewel de aangeboden prijs hoger was dan ons budget besloten we te gaan kijken. We waren helemaal in de mood. De kamers zagen er schoon en verzorgd uit daarbij kwam dat er een ontbijt inbegrepen was. Een de actie slaap 4 nachten, betaal er 3. Met deze informatie op zak baalden we dat we Kamala’s al toegezegd hadden. We hebben nog even overwogen om in deze accommodatie, Lanna House, te verblijven. Aangezien deze op steenworp afstand was van het Chiang Mai Thai House en aangezien ze bij Kamala’s geen gegevens van ons genoteerd hadden. Toch konden we het niet over ons hart verkrijgen, dus besloten we eerst te overnachten bij Kamala’s en de daarop volgende nachten bij het Lanna House door te brengen.